Moet een sollicitant altijd de waarheid spreken?

Het is verleidelijk: een leugentje om bestwil om toch maar die job te krijgen. Wie de waarheid een handje wil helpen, let toch maar beter op. Rechtspraak en bedrog zijn geen vrienden.

Het uitgangspunt: correcte informatie

De partijen die met elkaar willen contracteren, zijn verplicht om elkaar de nodige en de juiste informatie te geven. Dit moet hen in staat stellen om met kennis van zaken te oordelen of ze al dan niet een contract willen sluiten met elkaar. Een sollicitant moet dus waarheidsgetrouw antwoorden op vragen van de werkgever en vice versa. Sterker nog, een sollicitant moet spontaan bepaalde feiten meedelen die relevant zijn voor de functie. Wie solliciteert voor een baan als chauffeur, mag informatie over een tijdelijk rijverbod of een eerdere veroordeling voor verkeersagressie niet achterhouden.

Wanneer is er sprake van een leugen?

Geeft een sollicitant bewust verkeerde informatie, dan is dat een leugen. Maar ook wie bewust informatie achterhoudt, pleegt bedrog. Bedrog – in de juridische zin van het woord – leidt tot nietigheid van de overeenkomst. Deze wordt met andere woorden geacht niet te bestaan. De werkgever moet wel aantonen dat hij de arbeidsovereenkomst niet had gesloten indien hij wel over de juiste informatie had beschikt. Ook moet hij aantonen dat hij niet kon weten dat de kandidaat aan het liegen was, omdat een vals stuk werd gehanteerd bijvoorbeeld.

Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt ze wel

Als de werkgever pas geruime tijd na de aanwerving het bedrog ontdekt, dan kan hij dit alsnog aangrijpen om de werknemer te ontslaan om dringende reden. Want, de arbeidsovereenkomst is in essentie een vertrouwensrelatie, waar bedrog niet thuis hoort.

Het is dan ook beter om als sollicitant het adagium ‘eerlijk duurt het langst’ te hanteren. Eerlijk communiceren over je zwakke punten, kan zelfs ontwapend zijn in een sollicatiegesprek en je kansen mogelijk vergroten.

Privacyregels gelden ook tijdens sollicatiegesprek

Een werkgever moet bij het stellen van vragen de privacy van de sollicitant respecteren. Hij kan alleen maar vragen stellen in verband met het privéleven als deze relevant zijn voor de openstaande functie. Wat relevant is of niet, is een pure feitenkwestie. Elk geval is anders. Naar de politieke overtuiging van een krantenredacteur vragen kan wel, voor een secretariaatsfunctie kan dit niet. Een sollicitant die met een al te indringende privévraag wordt geconfronteerd, kan simpelweg weigeren hierop te antwoorden.

Neem contact op voor advies op maat

Meer inzicht in impact arbeidsrecht op werkgevers en werknemers?

Ontvang 2 keer per maand onze nieuwe artikels via e-mail.
Schrijf u hier in.

Uw gegevens worden vertrouwelijk behandeld en zullen nooit aan derden worden doorgegeven.